Gecede olmalıyım

Tarumar karanlıkta.

Derinliklere doğru

Yıldızlar gibi düşerek

Işığımı yitiriyor

Olmalıyım. 

Bir romanın kahramanı

Bir insanın uykusunda

Düşünde olmalıyım.

Gerçek miyim

Hayatta mıyım

Hâlâ bilemiyorum.


Çayın buharı üzerinde

Gözlerimi ovalıyorum.

Arşınlıyorum etrafı

Sonra açıyorum sayfalarını

Küf kokulu sarı defterin.

Kurcaladıkça sayfaları

İçim ürperiyor.

Yaşamışım bir zamanlar

Unutulmuşum meğer.

Tam da bu mevsimde

Mecazen büyüyen dalların

Gölgesi gibi

Kaybolmuşum.