Tanrı ışıklı bir melek geldi, bana aşkı ve kaybı gösterdi. Ve aslında hiçbir şeyin kaybolmadığını. Ne sahip olduğumuzu ne de kaybettiğimizi, sadece OL'duğumuzu ve sevdiğimizi... Öyle bir sevgi ki O'ndan yaratıldık.

Her kaybolduğunu sandığında insan bu sevgiye tutunmalı. Bu sevgiden akan yaşlar ancak ve ancak yeni melekler canlandırmalı yüzünde. Aktıkça o yaş, arınmalı ve yeryüzünün en pak, evrenin en parlak varlığına dönüşmelisin. Bu sevgi senin varlık sebebin. Var olmak için buradayız. Yok olmamız istenseydi yok olurduk. Hiçlikte...

Madem ki varız, hakkıyla var olabilmek yaraşır bu sonsuz varlığa...

Varlığını onurlandır, sonsuz sevginle.

Şükret her nefesine.

Şükret kalbindeki her atışa, sızıya, coşkuya.

Şükret ruhundaki ışığa, gözlerindeki yaşa.

Şükret tenine değen yağmura, içini ısıtan güneşe.

Şükret sana bunları hissettiren her sevince, her kedere, her deneyime.

Şükürler olsun...