Bize baktın ve haline şükrettin Asuman

almak üzerine kurulu bir ilişkiyi yüceltmiştin

bizi sevmedin, başkaydı renkler o gün

kapısı caddelere açılan evlerden uzaktın



Şehrin parklarına suni oksijen gülleri serilmiş

zift döküyoruz göğsümüze biz de, kaldı ki

güvenlikli sitenin 44. katına taş atamaz insan

nasıl da olağan şüpheli oluyoruz o ara bir bilsen

44. kat bir hücre miydi Asuman?



Sense yalnızlığımın kalesi derdin

hayatın boyunca Asuman,

bir daha görmeyeceğin caddelere taştı gözlerim



Caddenin başına dikeceklerine söz verdiler

heykelimi değil Asuman, kendimi

beni bir ıhlamur ağacının gövdesine aşılayacaklar

çiçek açtığımda sana serçelerle merhabalar göndereceğim