Merhaba karşımdaki, karşımda olduğuna göre farklısın benden. Ben farklı olamam, değil mi? Farklı olan sensin sadece çünkü sen karşımdasın. Neden buraya gelmiyorsun? Burası normal, buraya gelmelisin.


Sen karşıda olduğun için kötüsün. Seni, iyi bir insan olarak, iyiliğe davet ediyorum. Farklı olmayalım, gel, sen de benimle burada dur. Hem burada insanlar farklı değil. Hepimizin belli bir müzik zevki var. Hepimiz aynı filmleri izliyoruz. Gerçi sen sevmezsin büyük ihtimalle, karşıdasın çünkü. Aramızda izlemeyen birisi var, onun da zaten karşıda olması gerekiyor, aramızda olması yanlış.

O da farklı, karşıda olmalı, kötü birisi o. Sen gel, bizimle aynı şeyleri yap, aynı olalım. Hem burada öyle riskler de yok. Bilinmezlikler falan, onlar burada yok. Hepimiz sonunu kestiriyoruz yaptığımız işlerde. Endişe yok, burada hepimiz iyiyiz çünkü kötülüğü düşünmüyoruz, hepsi karşımızda zaten, yerlerini biliyoruz.


Biliyor musun, ben de az daha karşıya geçiyordum. Allah’tan ilk adımı atacakken birisi geldi ve uyardı beni. Açıkçası korkmuştum da ilk adımı atmaktan. Farklı olmak korkutur beni, seninle açık konuşacağım. Farklı olursam bir şeyler öğrenmem gerekir elbette; ben ise üşengecim, uğraşmak istemiyorum. Kendime bir şeyler katmama ne gerek var ki zaten? Hepimiz aynıyız burada, iyi ki de farklı değiliz zaten. Karşıdaki, sen; peki hiç aynı olmayı denedin mi? Denemek ister misin? Hadi, bir adım at, senin için bir odamız elbette var. Tek göz, penceresiz, kare bir oda. Tıpkı hepimizin içinde yaşadığı gibi.