Merhametsiz kötü bir prenses vardı
Merhamet etmez insanları sevmezdi
Etrafındaki kimseye benzemez o
Güzeldi hem de çok güzeldi
Şiir gibiydi kan ağlatan bir şiir
Bakışları gülüşleri bir masal bir hülya
Ya kalbi karanlık kalbi dikenli kalbi
Gündüz gitmiş gece saraya gelmişti
Her şey planlanmıştı ince ince işlenmişti
Prenses merdivenlerden bir bir inmişti
Dolunay ışığı ile aydınlatmış her yeri
Yabancının biri elindeki ekmek ile belirdi
Sokaktaki hayvanları sevindirmek için
Onları beslerken bir şarkı mırıldandı
Prensesin kalbine kor gibi düştü yabancı
Sevdi onu içten içe hissetti bu duyguyu
Gözlerinde yıldızlar belirdi ruhunda o his
Aşk... Merhamet...
Sevmediği merhamet
Yabancıda aşık olduğu merhamet
