Deliliği meşru kılıyor,

Gördüğümde seni,

Dar karanlık koridorda,

Sadece gölgen vuruyorsa duvara,

Selamlarsa beni,

Loş ışıkla, portreler,

El kaldırıp gülümsüyor,

Karanlıkta,

Çizgi çizgi, aydınlık yüzler.


Hangi dilde söyler adını,

Papatyalar,

Gülleri ne zaman koklasam,

Fısıldıyorlar,

Ateşler bastı bir gece beni,

Dualarım, ahh dualarım,

Yanıyorlar


Ne mavi karışıyor, geceye,

Ne gece, griye,

Ne gri, aşkım mavilere.

Gözlerim seni arıyor,

Koca gökyüzünde,

Bir gülümsemeyi arıyor,

Koca, gök, yüzünde


İmamlar ezanlar okuyor,

Kilise çanları çalıyor,

Az daha gittim mi,

Kulaklarım Hristiyan ilahileri duyuyor,

Ah ah,

Arayan benim ya,

Yüreğim, seni her bir şeyin içinde buluyor.


Ay ile muhabbetimi,

Kime anlatayım,

Papatyalar ile dostum,

Güller ile birlikte aşığız sana,

Her karanlıktaki silüet senin,

Kuşlarla başladım mı sohbete,

Ne çok şey söylerler senin hakkında,

Hele ağaçlar,

Dallarıyla selamlar ruhumu,

İtler, köpekler, kediler,

Güler bana,

Birde okşar masum gülümsemesiyle,

Belli ve aşikar,

Aklı başında olmayan biriyim,

Ama,

Deliliğimi meşru kılıyor,

Görmek seni,

Seni Tanrım.