Haberim yok bensiz yeşeren otlardan,

Odamdaki dört duvar haricinde dünyadan,

Kapıyı kilitletip bir kenara attığım anahtar,

Vitrinde mahcubiyetler sergileniyor,

Saatler geçer, gün biter, mevsim döner.


Gözyaşlarım elmacık kemiğine ulaşmıyor,

Odamdaki aynayla kanlı bıçaklıyız,

Kitaplar acıklı hikâyeleriyle bekliyorlar,

Halı hasretle örülmüş ilmek ilmek,

Saatler geçer, gün biter, mevsim döner.


Renkler anlamını, aydınlık önemini yitirdi,

Bu odadaki tek koltuk gıcırdamaya başladı,

Korna sesleri, bir yerlere yetişmeye çalışanlar,

Tüm bu kaostan daha gürültülü yalnızlığım,

Saatler geçer, gün biter, mevsim döner.