Her direniş hemen zafer getirecek değil. Fakat direnişin olmadığı bir insanlık, mağlubiyete çoktan boyun eğmiştir aslında. İnsanlığın mihenk taşıdır bazıları. Bunlar; özgürlük, benlik, barış ve toprak olabilir. Direniş mağlubiyet de getirebilir kısa vadede. Hayatımız boyunca bu hareketin içindeyiz farkında olmadan. Kendi doğrularımıza eğri duran bir düşünceye, bir görüşe sımsıkı tutunmuş insanlara, bazen de kendi benliğimize karşı. Önemli olan kazanmak veya kaybetmek değil, dik duruşumuzu her halükarda sergileyip, "Biz de buradayız!" diyebilmektir. Buradayız ve itirazımız var bazı şeylere. Kaostan beslenmiyoruz. Aksine kaosun ardındaki aydınlığa, birliğe, beraberliğe özlem duyuyoruz. Göğsümüz sıkıştığında semaya haykırıyoruz. Bir çatı altında huzuru korumaktan başka hiçbir şey istemiyor kimse.

Hayatlarımıza müdahale olmadan devam etmek istiyoruz ve bu en doğal hakkımız. İçimizde hayatımıza saygı duyan herkese yer var.

Her şey karşılıklı; sevgimiz, saygımız, hoş sohbetimiz. Ama benliğimize açılmış bir meydan okuma varsa eğer, kaybetsek de meydan okuyacağız. Emir Can İğrek "Meydan" isimli şarkısında diyor ki: "Kaybede kaybede okuyorum meydan." Belki kaybedeceğiz , çok yorulacağız fakat meydan okumaktan vazgeçmeyeceğiz. Elbet kazanacağız bu savaşı sonunda. Devam edecek kutlamalar masalarda. İnancını, fikrini, yaşam tarzını hiç sorgulamadığımız insanlarla. Gelecek aydınlık günlerin umuduyla...