Buğday rengi kolları vardı
Gece gibi çökerdi başım
Yeşil ojelere kan bulaşmamıştı
Van Gogh'un kulağı hala yerindeydi
Bir ismim, bir de cismim vardı
Henüz genellemelere yenilmemiştim
İçmemiştim o zehir zıkkımı
Kafein dolu damarlarım vardı
Şimdi terk edilmiş bir kiliseyim
Çanlarımda çalmıyor artık
Kendime bile inanmıyorum.
