Hayatımı anlamlandırmak için topladığım tüm renkler
Bir sakarlıkla saçılıyor etrafa
Toplamaya çalışıyorum korkarak her şeyimi kaybetmekten
Titriyor ellerim, suya karışıyor renkler ardı sıra
Bulanıyor suları dönüşü olmayacak şekilde
Kazdığım derin kuyuların
Zaten bozulmuştu diyorum gözlerim
Ha berrak ha katran renginde
Yenisini kazacak vaktim var elbet
Ama uzanıp kalmak daha cazip geliyor üstümdeki ataletle
Boğmayacak beni biliyorum bu su
Ya da kabarıp dalgalarla ıssız bir sahile atmayacak bedenimi
Sadece mıhlayacak olduğum yere biliyorum
Giderek çıldırtacak sakinlerini monotonluğun karanlık denizi
