Duygu yok baktığım hiçbir yerde.

Geceleri yaktığım gaz lambasında,

Ekmek kırıntıları yiyen serçelerde,

Yaz günleri şehre inen

Karpuz kamyonlarında

İmge yok.


Ve hepimiz biliriz ki bunu

Bu bir haklı fesih sebebidir

Bakiye ömrünü henüz doldurmamış bile olsa

Bir şair için.

Bu, geceleyin bir dosta duyulan özlemin

Ağızda bıraktığı kurşuni tattır.

Bu, göndere çekilmiş teslim bayrağı

Öylesine yaşayanların zaferidir.

Öylesine yaşayanlar yani;

Ağıtlarla raks edenler,

Yoldan geçenlere saati soranlar

Başkalarının hayatlarını izleyenler.

Öylesine yaşayanlar yani;

Uykulu gözlere aşık olamayanlar

Ürkekliğine bir karganın şaşırmayanlar,

Başkalarının ölümleriyle büyüyenler.


Ne çok ölüm yaşadım gençlik sonu kıvranışlarında

İçimde başlayan cinayetler, intiharlar, bitkisel hayatlar

Tüm evrene yayılmış bir irin gibi

Büyüdü birden. 

Ağaçlar gördüm sessizce öldüler

Nehirler gördüm kendi kuraklıklarında boğuldular

Ölüler gördüm

Herkese kendinden bir ölüm ısmarlayan

Ölüler.

Biraz kurnaz, biraz köylü, biraz cahiller

Hepsi hepimiz kadar

Ölüler.