"zamanın yüzündeki anlamını seviyorum

kırışıklığını kalbinin
çizgilerinde gezinen uysal kediyi
göğsümde yaslanan sabahını başının
kolların sanki hiç gitmemiş gibi

yatağın sen tarafına geçiyorum bazen
böyle böyle bırakıyorum beklemeyi

evde bir yalnızlık var
kimin?
sormaya korkuyorum inan
üstüme kalacak diye..."

Merdivendeki Çocuk, s. 20