Sevda muskasını çıkarıp atıyorum
epey iyi korudu beni yıllarca
Yöneltmedi hiçbir sevgiyi, sohbeti bana
Fakat şimdi bu belalardan kaçamam
ya teneşir paklar beni
ya da musallada birileri
Nezaketini yitirmiş bir at koşuyor içimde
hoyratça dörtnala
beyaz köpükler saçarak
amacı gönlümdeki yılkı sürüsüne katılmak
aslında yılkılar,
yılgınlıklarımın, yıkkınlıklarımın
sıkkınlıklarımın ve bıkkınlıklarımın
ben tarafından dağlara terk edilişleridir.
Nezaket, dile getirilmemiş ikiyüzlülüktür
bunu kaybedip samimiyeti yakalayana -ata-
bravo! Bı-ra-vo!!
Hem zaten bu şiiri Can Yücel yazmamıştır ki
işbu sebepten herhangi bir
küfrü nirengi noktası yoktur
lakin
“yaşıyor, yazıyor, yanıyor
susuyor, arıyor
düşünüyor öyleyse var” ız/ım?
Bundan âlâ muska var mı be?
Zift dökmüşler zihnime
bir çeşme başında bir güzel
bana gülmeden önce
içmem gerek kahve
fakat olmalı filtre
bana/ata
bize/şiire!
19.07.22
