21 Mart 2024
Yazacak hiç bir şeyim yok. Bir umut yumağı oldum gidiyorum. Kötü bir şey olmuyor ama iyi bir şey de olmuyor. Etraf o kadar kötü ki, kötü bir şey yaşamıyorum diye şükrediyorum. Gün geçtikçe başka bir insan oluyorum ve bundan muazzam keyif alıyorum ama aynı yerimdeyim, zaman geçiyor. Zamanım bittiğinde pişman olmak istemiyorum. Ruhum evreni dolaşırken bedenim çakılıp kaldı. İstediğim bir şey için zorluyorum. Şu an standart bir hayatı seçebilirim ve dümdüz yaşayabilirim. Ama o kadar korkuyorum ki zorlamaktan vazgeçtiğim kapı açılır ama orası için artık çok geç olur diye. Uff! Bu yaşta bambaşka şeyler yapabilirdim. Bir ışığa ihtiyacım var. İhtiyacım var… Ne acı ki sadece yazabildiğim bir cümle.
*
*
*
24 Eylül 2024
Yola çıktım. Hayatımın eskisine benzemeyeceği bir yol. Bedenimin ruhumu yetiştiği bir yol. Elimden tuttum. Ayağa kalktım ve insanlara karıştım. Akışı tüm ruhumda hissediyorum. Tarif edilemez bir mutluluk. Düşüncelerimi somut hale getirip faydalı bir insan olacağıma kendime söz veriyorum.
