Yürüyorum,
Nereye varacağını bilmediğim bir sızı yüreğimde.
Sessizim,
Taşıyamayacağım yükler sığınmış bedenime.
Kalbimin tam ortasında geçmeyen bir üşüme,
Beklemenin acısı iki kez ölmek gibi.
Ağladıkça çoğalırım ve yine susarım sebepsiz gidişlere.
Yersiz yurtsuz kalmışım bu acı ne büyük kelime.
Gökyüzüne yalnız bakmanın ağır bir sancısı bu,
Kalemimin gözyaşı, dökülen kelimelerde.
Yamalı bir kağıt avcumun içinde.
Yazmak, parçalanarak ayakta kalmak gibi,
Aşk mı ah hiç olmak,
Kavrulmak,
Işıkları yakmamak kuytu karanlık da olsa.
Uzanıp uzanıp öptüğüm bir acısın sen,
Sensizliğin başka bir adı ruhsuz bir beden.
Bir gökyüzüyüm yağmuru hiç dinmeyen,
İçimde kırık dökük, umutsuz serzenişler.
Adı sensin, yalnızlığın,
Sevinci azalmış sabahların.
Mutlu aşk yok bilirim...
Ondandır kimsesizliğim...
