Bugün tekrar yazmak istedim
Seni görmeye dair
O gün herhalde
Gök masmavi olurdu
Kuşlar öterdi sevincinden
Bizim için
Güneş ayrı bir parlardı
Deniz dalgalanır durulmazdı
Ta ki sen saçlarını savuruncaya kadar
Elimde kalırdım kalemimle
Yine mi yazıyorsun şair diye takılırdın
Beni şair eden sensin demek isterdim
Yapamazdım
Sohbet muhabbet derken
Laf arasında sorardın
Kime yazıyorsun bu şiirleri diye
Ben susardım ve gözlerinin içine bakardım
Anlamazdın
Rüzgâr saçlarını uçuştururdu
Gülerdin kendi haline
Ellerini tutmak isterdim
Ellerim nasırlı ve mürekkep doluyken
Nasıl o nazik ve tertemiz elleri tutabilirdim
Vakit akşam olurdu
Ayrılırdık seninle
Giderdik bambaşka istikametlere
Ah keşke durdursaydım onu
Ve gitme deseydim derdim
Şimdiyse buluşuyorum seninle
Satırlar aracılığıyla
Çok istesem de bu konuşmayı yüz yüze yapmayı
Gönlüm buna da razı
Sana hep bir haber vermek istedim aslında
Nasıl olduğumu nerede yaşadığımı anlatmayı
Çünkü böylece sen de bana söylerdin
Aynılarını
Bu sefer kesin karar verdim
Sana bunları söylemeye
Bir daha hissetmek istemezdim
O sonsuz pişmanlığı
Hatırlıyor musun bilmem ama
Ben hep şiir yazardım
Çoğu zaman aşk hakkında olurlardı hatta
Arada gazetelere veya dergilere de yazsam da
İsmim olmazdı altında
İstemezdim de aslında kimsenin beni tanımasını
Belki de umardım
Rastgele o satırları okuyup
Beni anlamanı
O zamanlarda sadece bir hobiydi ama
Ben bir şairim artık
Sevgilim yanımda olmasa da
Okur musun bilmem kitaplarımı
Bilmeden okuduysan
Ve gördüysen sana biraz sonra yazacağımı
Onu tamamen unut
Ve bir de benim sesimle oku lütfen şu satırları
Sana yeniden ve yeniden aşık olmak isterdim
Sonra da senin yerine kendimi sevmek
Kendimi sevince her şeyle barışık olurdum belki
O zaman mutluluğun yeni adı olurdu sevmek
