Hey bayım renkleri güneşler doğuruyor
Zaman beyaza maviye yeşile çalıyor
Mavi mavi gülümsüyor kirpiklerde, bulutlar
Sararıyor sonbahar, güneşi içiyor
Yeşilse nefes nefese canlanıyor
Bütün bütün kökleriyle uyanıyor
Tabiat renklerin ruhunda tutuşuyor
Güneş bir gülümsedi mi
Bir anne uyanıyor
kirpiklerinde renklerin binlerce izdüşümüyle
Vavın ruhunda canlar taşıyor
Hayata umutlar doğuruyor
Ve bir çocuğun ela gözlerinde
Denizler dolusu yellerin bükülüşü
Artarak karışıyor hayata
Bu öyle bir karışmak ki
Çocuk denizler içinde gülümsüyor
Mutluluk bu denizlerden taşıyor
Kat kat yellerin kıyısında gidip geliyor
Gidip geliyor
Bu ülkede mutluluk batıdan doğuya
Doğudan batıya göç ediyor
Trenlerden uçaklardan minibüslerden
evlerimize konuyor
Bir annenin ellerinde
çıkrık, zaman makinesi oluyor
Anne mutluluğu iplik iplik uyandırıyor
Kahkahalarıyla kat kat taşırıyor
Tabiatın kucağına konduruyor
Böylece mutluluk insana ve hayata sunuluyor
Mutluluk armağandır insana ve hayata
Ne yaşarsa yaşasın insan
umutla bakar hayata
Hüzünlerden çiçekler açar insan
Şiirlerden şarkılardan
hayata koşar bir zaman
Ve insan ümit ederek yaşar
Bir bahar ayazında çiyler düşer toprağa
İçimize mutluluk saçan başak tarlalarında
Anne mutluluğun zamansız kandili
Hiç sönmeyen güneşi
Gecesi gündüzü
Anne mutluluğu uyandırdı
Anne mutsuzluluğu da uyuttu
Not:
Baylar mutluluğu çocuklar icat ettiler
Kadınlar iplik iplik yüreğimize serdiler
Baylar mutluluğu, çocuk kalabilenler
Çiçek çiçek yeşerttiler
