Parmaklarımın ucunda yaşadım
Dilimin ucuna ne geldiyse söyledim
Ne sakındım gözümü budaktan
Ne saklandım arkasına
Karanlık gecelerin
Kurduğum hayallerin
Orgazmıyla uyandım her sabah
Her yolu baştan sona dolaştım
Her kaldırımın taşını
Ezberledim!
Neresi kırılmış
Neresi sağlam adım atarken
Ruhum gibi
Kime bağlandım
Kimden koptum
Vazgeçmeyi de öğrendim
Tutulmayı da
Kırıldığım yerden
kendi yolumla…
Pişmanlıklar…
Ne kadar çok
Ne kadar azlar
Bilerek yaşadım
Bile bile gittim kapısına
Eşiğinde çöküp dizlerimin üzerine
Nasıl ağladım
Salya sümük
Kaldıramam dediğim ne varsa
Öğrendim yaşayarak
Ve yüzleştim
En büyük korkularımla
Kendi yolumla
Ne kapıldım renkli hayatların büyüsüne
Ne sabaha kadar açık mekanların
Gürültüsüyle avuttum kendimi
Bir kilo rakıya gömerek aklımı
Uyuşturdum
Sabahında ıslak asfaltlarında şehrimin
Titreyerek adım atarken
Sığındım yeni caminin avlusuna
Çok gülmüştüm
Ağlarken fark ettim
Sesim kısılmış
Kimi kandırmış
Kimlere kanmış
Kaybetmekten payını hep almış
Ve alıştırmış kendini yanız uyanmaya
Oysa gecesinde
Ne çok öpülmüştüm sevgiyle…
Utanmıyorum yaşadıklarımdan
Ne olduysa benim yolumla
Ben seçtim böyle olmayı
Kaldırım kenarına oturmuş
Açlığımı kuru ekmekle
Bastırmaya çalışırken de
Ağzımı dayamış bir kadının
En mahrem yerine
Delirtirken de
Şimdi tek başına
Uzanmış bu şarkıyı
Dinlerken de
Ben istedim…
Benim yolumla
https://youtu.be/qQzdAsjWGPg
