İnsan katil doğmaz.

Katil olarak ölünür.


Ariel Şaron: doğduğunda,

Masum bir bebektin.

Adolf Hitler de öyle.

İkiniz de katil olarak öldünüz.


Tek suç Filistinli olmaksa,

Bayramlaşmaksa iki gözüm

Biber tarlasında,

Makineli tüfekler susmasın


16 Eylül 1982:

Ey Nizar Kabbani,

Senin sevgili Beyrut’unda

Çiçekler ağıt yakıyor.


Öldür falanjist öldür

İçindeki son insanı öldür

Sen ne yaptın falanjist militer

Can alırken eğlendin mi?


Onurun nerede...

İnsanlık sayfasını lekeledin

Kendini nasıl böyle lekeledin

Öldürdüğün her insan ile,

Sen insanlığını kaybettin.

İnsanlık da seni kaybetti.


Kanlı ellerinde,

Sabra ve Şatilla mülteci kamplarında

Binlerce sivil Filistinli’nin kanı var.

Şiirlere ve romanlara esin oldun Beyrut.

Orta Doğu'nun Parisi ve incisi,

Artık uyanmayacak.


Doktorsuz neştersiz Beyrut’ta

Göz gözden yılmamalı.

Ateş ateşe sevdalanmalı.

Çelik çeliğe değmeli.


Damar, damar

Roket roket Filistinli ölmedi

Kadın çocuk ve yaşlı katledildi

Beyrut’ta çiçekler açmayacak


Kardeş yaraları, ovaları için

Filistin senin, bayram senin

Göz, gez ve arpacık ile

Kıpkırmızıdır şafak,

Yorgundur başak

Dayan... dayan

Namluların ucundaki Filistin dayan

-----------------

16 Eylül 1982

Kars

--------------------

Güncelleme

16 Eylül 2019

Sinop


--------------------

Dipnot:

Beyrut kasabı Ariel Şaron 8 yıllık komadan sonra

İnsanlık suçu cezasını çekmeden 2014 yılında öldü


Kabbani “Beyrut Sevgilim” adlı şiirine şöyle başlıyordu:


Beyrut, dünyanın sevgilisi

Kim aldı yakut taşlı bileziklerini

Efsunlu mührünü kim haczetti

Kim kesti altın beliklerini.