Bir nankörün elleri ellerim
Ucu birbirine bağlı düğümün sökük yüzü
Ve uzun bir düşüşün ardından intiharını izliyorum kelimelerin
Sonuncuyu okuyorum sonuncuyu yazıyorum belki de
Karıncalanıyor hayatım ve baş ucumda benlerle dolu bir kavonoz
Üfleyerek öteliyorum acılarımı
Orkide yeterince büyümedi
Ben yeterince ezberlenmedim
Kökü bir korkuya dayanıyor tözün
Kırbaçlandıkça canlanıyor eklemleri
Balıyla süslüyor öfkesini
Nadiren bir hatayı yürümek istiyor aşağılık ayaklarım
Koşmak bir sancıyı dikine doğru
Bir nankörün elleri ellerim
Saçlarımdan uzanan sakıncalı kiraz dalları
Bir zehrin ortancasıyım üç günün hatrına
Nemli bir suratla şimdi bakıyorum aynana
Ve hiçbir şey hissetmiyorum
Bir nankörün gözlerinden izliyorum dünyayı.
