Nergis toplayıcısı!
Sevgilim, düşmanım, Tanrım,
Hasat için acele etme,
Döngüyü yavaşlat; bu anı, anda durdur.
Nergis toplayıcısı!
Geçip giden sadece yüzümün önünden akan nehir olsun.
Gözlerimi aydınlatan güneşi, gecen almasın...
Bir gün daha, aynı şeyleri yalnız başına tekrarladığı pınarın kıyısında bu cümleleri sayıkladı.
Narciso'nun ayini ve duası buydu.
Düşlerinde, suyun iki yakasında açacak adını taşıyan çiceklerin tohumu, gövdesi ve yaprakları olacağı, sonsuz bedenine dönüşeceği öğretilmişti.
Fakat döngü, duasında ki gibi o anda durmadı...
Nergisler çayırları süsledi, buketler halinde derlenip kadınlara sunuldu.
İsmi ve cismi değişmişti ama ruhu, asırlarca akılları ve hisleri kasıp savurdu.
Aynaların önünde başka adamlar ve kadınlar Narciso'nun duasını içlerinden geçirdi.
Pınarının suyunu sonsuza değin içtiler.
Sadece onun kadar güzel oldukları ya da farklı olmanın kibriyle diğer insanlardan uzaklaşmadılar!
Yalnızlık, nergis toplayıcısının hasadını yavaşlatır belki diye umdular...
