Özlemek yapıştı üstüme tüm kene özellikleriyle.

Kafasını kopardım bacakları sarıldı, bacaklarını yok ettim kollarıyla tutundu.

Hangi duvarı omuzladıysam tuğlası yapıştı kaldı geride.

İz bıraktı parmakların kalbime.

Sevgiyi ana dilim yaptım yetiremedim yine de.

Bazı bazı anlar olurdu biz çıkardık karşıma güneşin batışında.

Bazı bazı anlar olurdu bir kaldırım dibinde biterdik.

Ne yapayım, elimde değil.

Sandım ki hayal kurarsam mutlaka gerçekleşir.

Ve yine biz çıktık karşıma bir nisan, gece mi gün mü belli değil.

Elimi uzattım un ufak parmaklarım, aktı gitti.

Dokunamadım ama biliyorsun ya işte, aklım durmadı.

Durmadı sancısı eşyaların bile.

Özlemek durmadı, öyle koynuma yapıştı kaldı işte.



*Çok değerli bir arkadaşıma ithafen.