Ne yorgunluklar acılar gizler insan renklere
İmkansız bir gerçeklik içinde boğulur
Bazı çamur renkler oluşur,
Unutamadığı güzel anılara ağır sözler yapışır
Öyle bir hal alır ki hayat bastırır
İçinde kalmış fırtınayı haykırmak ister
Ama korkar aynı şeylerin olmasından
Anlaşılmamaktan
Dipsiz bir duygu çukurunda aylarca debelenir
Küser renklere, dokunmaz olur
Çaresizlik susturur
Kendine dönmek zorunda kalır renkler
Mor ve sarının zıtlığında kaybolur bedenler
Sanat ta aşk gibi sonu gelmeyen bir yol
Sonu gelmemesi ne aşkı yalanlar ne de sanatın yokluğunu

Kimse Çalıkuşunu duymadı

Suya hasret kalmış yaralı bir Çalıkuşunun hikâyesi . 🍂


B.A