Hani ünsüzler olmadan ünlüler de olmaz ya.

Bir düzen kitlesinden koparcasına

Harflerden sonra oluşan kelimelerle

Ve tümcelerle konuşmaya çalışırsın.

Bilirsin, maharet bütün olabilmekte

Bazen alengirli yollardan

El ele kalkabilmekte.

İşte hepsi birbirine muhtaç.

Tok kalmaksızın

Göbekten bir insülin gibi.

Dilinden de bir tutam tuz tadıyla

Gezinir damarlarında kanın.


Böyle bir yerdeyiz tam da.

Nasıl çıktıysan göklere

Öyle inersin yeryüzüne.

Sonuçta düşmeyen tek ithaf

Tanrıyadır.

Esas sorular gelir aklımıza.

Nereye bakıyoruz

Nereye bakmalıyız?

Yere mi, göğe mi?

Yoksa kalplerin derinliklerine mi?