Olmakla ölmek arasında bir halin yansımasıydı aldığı kısa, cansız nefesler. Varlığının temeli olan soluğunun sonu gelmiş, belki de ömrü neticelenmişti de kökleri dünyaya bağlı aciz bedeni, bu sonu reddetmekteydi. Ama yok olmak, var olmak kadar elzemken yokluğu kim erteleyebilirdi?
