Gür ve gümrah, "aksaydı her şey".
anlaşılmak için geldiğim anlam yüzler ekşitti
kimi tanısam; kopuk ve ilgisiz bir gece vakti
tekinsiz maceralar açan koynum berbat
demek buydu, hep işaret edilip
parantez açtıran insan
susmaya razı oldum
vaktim olmamış yadırganmaktan
bir ömür aklın ham tadını aldım
çok geç kalmış uğraş, hasat için çok geç
bilgisinin serinlettiği yaz ayları tuhaf
tuhaf, bu kimliksiz oluş, bu bibaht
neyse'lik makamında okudum her şeyi
belki bununla ben diye bir şey derinleşti
amasız yine de,
duvarların değiştirdiği mevsimde
açacak çiçek ben değilim.
gömüldüm diye beklenmesin filiz
şehre absürt bir kıvam,
kırlara çok sertim
tanımak, hani açığa çıkarmadı giz
yoktan çaldığım rolle idare edilmemiş
bu sinesi dağınıklık,
bu bereketli hezeyan
ellerimde acemi duruyor.
bende ne çok zaman unutuldu
fakat hepsi birer geçmiş
