"Boşunaydı tüm emekler, şarabımız zehir oldu, kem bir göz soldurdu tarlalarımızı ve yüreklerimizi." demişti Nietzsche, Böyle Söyledi Zerdüşt'te.
Yaşanan büyük bir hayal kırıklığından sonra ancak bu kadar güzel bir cümle kurulabilirdi.
Bize haksızlık edildiğini düşündüğümüzde, canımızın en derinden yandığını hissettiğimizde, buna sebep olanlara karşı bir şekilde eyleme geçmek zorunda olduğumuzu düşünürüz. Bir süre öfkeye, nefrete, intikama sığınmak düşüncesi aklımızı kemirse de bu uzun sürmez. Çok geçmeden kendimizi sessizliğin, ilahi planın güvenli kollarına bırakmamız daha çıkar bir yol gibi gelir. Denediğimiz diğer yollar bize içimizi soğutacak bir netice getirmemiştir ve getirmeyecektir biliriz.Nietzsche bu konuya noktayı şu cümlesiyle koymuştur aslında:
"Ve ister ansızın öfkelenenlerden ol ister şehvetlilerden, istersen de bağnazlardan ya da intikam düşkünlerinden ol.
Sonunda tüm tutkuların erdemlere dönüşecek, tüm şeytanların da meleklere."
