nihilizim de aşılmalı belki de

karanlıkta kahkaha atmayı öğrenmeli kurbanlar

ve sislerin gerçeği nasıl süpürdüğünü anlamalı insan

ben bir şehrin kaburgalarından sıyrılarak buluyorum yalnızlığı

ben yalnızlığı eşeleyerek bir coğrafyadan eteklerime dikiveriyorum.


nihilizm de aşılmalı belki de

şükrederek inşa edilmiş bazı yaşamlar

tanrıdan bir pranga çaldım

tüm kadeh boşalıyor ağzıma

sirkeli bir suyla temizliyorum tüm anıları

kabardıkça kabarıyor yaşam

kurbanlarım ihtiyatlı

ve ikna edeceğim şimdi vaşağı

sert bir aşkın kollarından kalkmaya

ikna edeceğim ruhun alacasını güneşe dönük

çığırtkan göğüslere uzanmaya.


kadehi dökülüyor nihilizmin

varoldukça var olmalıyım

sadece bu olmalı amacım

dökülüyor nihilizm

ıstırapla kasıklarıma.