Kalbim, aklımı zorluyor Nilgün.
Bir gün herşeyin birden bire biteceğini anlayana dek yenileceğim.
Benim ortada kalmış bir kalbim var.
Ortada bir cevapsızlık.
Defalarca kez sürüyor düşmek.
Defalarca kez sürüyor ölmek.
Defalarca kez sürüyor "hayatta kalmak."
Her gece bir intihar fikrine koşuyor kalbim.
Her gece bir intihar fikrinden yenik dönüyor kalbim.
"Canım sıkıntı sınırı" Nilgün.
Canım çok ağrıyor.
Ve
Hayatta kalmak yaşamakla denk değil.
Bunu konuşmuyorlar Nilgün.
Kalbimin ışığını kaybettim.
Kalbim karanlıkta Nilgün.
Önümde bir fotoğraf
diz çökmüş ağlıyor.
"Sana ne oldu?"
Aklım, kalbimi zorluyor.
"Bana ne oldu?"
Kendimi bulamıyorum.
Kendime gelemiyorum.
"Kendime yerleşemiyorum."
Kendimi yaşayamıyorum.
Hayatta kalmak yaşamakla denk değil.
Kendim olamıyorum.
Biri beni öldürüyor.
Biri beni boğuyor.
Biri kalbimin ışığını çalıyor.
Karanlık.
Karanlık bir çıkmaz aklım artık.
İçimde bir ölüm
Ama son bulmuyor.
İçimde bir yaşam
Ama doğmuyor.
bir arafta...
Bir arafta sarsılıyor hep...
Nilgün, kalbim iyileşmiyor...
