Yılların yorgunluğu yansımış gözlerine
Ağır bir bulut
Döküldü dökülecek
Yüzündeki hüznü söküp at çocuk
Vakit üzülmek vakti değil
Korkak birinin trajikomik sonu gibi olmasın gidişin
Savaş ve düşür gecenin maskelerini bir bir
Ağlamak yol değil çocuk
Gözyaşlarıyla suladık bahçemizin çiçeklerini
Bir fırtınaya kurban olduk
Aynı günleri yaşadık yıllarca
Hep aynı geceye döndük yüzümüzü
Artık hüzün yok çocuk
Artık hüzün yok
Hırçın gökyüzünün karanlığına esir olmak yok
Kalk ve dik dur
Yüreklerine korku sal sevgisizlerin
Umut yeniden doğsun seninle
Seninle yeniden yeşersin bahçeler
Öyle bir düş ki bu
Bu defa can bulsun ellerinde
Serbest bırak içindeki güvercinleri
Özgürlük dağılsın tüm insanlara
Kal çocuk
Böyle çaresiz gideceksen
Kal çocuk
Değiştiremeyeceksen çarkın bu düzenini
Böyle gitme
Sönmüş yıldızlar gibi
Kaybolup gitme.
