Öyle derin, mana dolu bir sevgi

İnsan hiç korkar mı kitabını kaybetmekten?

Ulaşılmaz olsa idi Oblomov...

Etrafta deli gibi dolanıp ağlamaya başladığım

Amok'a döndüğüm

Ya ulaşamazsa idim hiç?

Ölmeden önce hiç göremeseydim o satırı?

Hiç okuyamayacağım şiirler gibi

Ya tükenecek olur isem bir yerde?

Ya şu yamacımda koşuşturan çocuğu duymasam, ona bakıp gülmeseydim

Dolmasaydı hiç gözlerim?

Süzülmese var olur mu hiç?

Okunmasa var olur mu hiç?

Sevmeden, hissetmeden

İnsan Oblomov olamadan hiç

Gerçeğe dönebilir miydi?

Bir olabilir mi endişe

Hiç dokunamadan zihnime

Bu kaygı, endişe

Hepsi, hepsi tanrıdan verilen

Karmaşık, birbirine dolanan onca düşünce içinde

En başta, en başından

İlya İlyiç Oblomov

Yahut sakince anılan Lowell ruhu

Hepsine yetişmek arzusu

Hepsi için tanrıdan dilenme şiiri bu

Duy Tanrı'm! Okumadan, okuyamadan

Hissedemeden tek bir satırı

İşleyemeden tek bir şiiri daha

Yalvarsam da alma canımı!