Okyanusun ruhuyum, kendisiyim ben

Her şeyimle ev sahipliği yaparım

Kimi zaman kırmızı bir balığa

Kimi zaman bir deniz kızına

Kızar, köpürür bazen de heyecanlanırım

Kıyıya vurur dalgalarım çarpar taşa toprağa

Aşındırırım onları istemeden, üzülürüm sonra

Kimi zaman ölü bir ruhun külleri serpilir üzerime

Kimi zaman bir denizcinin bedeni yer bulur derinlerimde

Mavinin en gece tonu örter üstlerini

Güneşin en aydın tonu kutsar ruhlarını

Okyanusum, okyanusun ruhuyum ben

Uzak ama bir o kadar yakınım göğe

Kapılarım açık her renk gün batımına

Bir konuşmaya, vedaya, umuda…