Tanımadığın birine içindeki herşeyi anlatıp kaçma isteğin oldu mu?
Bu istek ya yargılanmıyacağını bilmenin özgürlüğü ya da istediğin gerçekliği yazıp bırakmak hikâyeyi oracıkta...
En çok kiminleyken yalnızlaşır, kalabalığını kimlerle bölüşürsün...
Hangi zamanın çocuklarıyız ve içimizdeki bu coşku kimden saklanıyor,sevinmeye utanır zamanları vardır herkesin,içten içe kahkalara boğulduğu ve anırarak ağlama krizleri...
Ya bu utanma duygusu nedir her defasında boğazıma düğüm düğüm sarılan.
En çok kimi sevdiğimi unutalı çok oldu,herkesi biraz sevdim aslında ve kimseye fazlasını söylemedim.
Kırdıklarımdan özür dilemek isterim elbette ancak çoğu zaten kırık gelmişlerdi bana...
Hep sığınılacak bir liman hep o bekleyen kapının dışında hazır...belki de bunun içindi benden çabuk vazgecisleri ve her yarada yeniden toparlanıp gelişleri...
Şimdi zaman geçti ve ben büyüdüm.
Dertlerim başka günlerim başka sevmelerim başka...
Nasıl nerde kimle başlamıştı hikâye...
İnsan en çok nereye ait hisseder kendini,ne onu üzer ne fazla kılar içindeki yoklukları...
Ve yeni baştan bir ben olup çıkar tanımadığını tanık edince hikayesine
Kimselere seslenmeden çıkıp gider yeni yollara...
ODAM KİRECTİR BENİM
YUZUM GÜLECTİR BENİM
SOYUNDA GİR KOYNUMA
TERİM İLACTİR BENİM....
