Yıkılmaz dedi. 

Bu çetrefilli sorular etrafında dönen cahilliğimiz olduğu sürece, 

Yıkılmaz bu düşünceler. 

Tutar ağlar, yas tutar 

Ardından bir iki küfür ederiz de 

Yıkmayız onu. 

Bilakis onunla yaşarız. 

Ki yaşamak aşkla. 

Tuttu, düşüncelerini havada yakaladı

Kaç zamandır düşünmüyordu

Ki bizi düşünmeye alıştırmamışlar

Hep susturmuşlar, 

E biz en nihayetinde sustuk. 

Her sabah sokaklarda ölü gözlerle bakışıyoruz, 

Ölü yüzlerle selamlaşıyoruz, 

Ölü ellerini sıkıyoruz, 

Ama yaşamıyoruz. 

E çünkü yaşamak aşkla. 

Bu sabah mahallede bir kadını 

Uğurladık aşkla. 

Ardından gözyaşı döktük, 

Ölü ellerimizle yıkadık gülümseyen yüzünü. 

Ölü ellerle beyazlara sardık, 

Tabuta koyduk, 

Taşıdık, 

Toprakla buluşturduk. 

Gözyaşlarıyla uğurladık, 

Ki ölüm aşkla. 

Bir kavuşma haliyle koşuyoruz insanlara, 

Her sokak başından, 

Kim vurdu korkusuyla geçiyoruz. 

Kiminde kadın, 

Kiminde gencecik yürekler olup 

Farklı bedenlerde ölüyoruz. 

Ki öldürmek aşkla.