Yalnızlığının çevresini kazayakları sarmış
Erken öleceksin
Korkma
Erken bölüneceksin demişlerdi kuruntularım bana
Bak
Yalan...
Doğru çıktı
Ama yine de korkma, bölünmek dokuza
Kanlı gözlerle uyku avlamak hamca
Oysa ölmek, ebedi uyku gönlünce
Hem ölmekle bölünmek bir değil
Senle ben hiç bir değiliz
Bakma sen
Ayak seslerin kazınırken göğün tahtına
Tepinen üzerinde kitaplarının, komşu çocuğu
O çocuk iste yaşamak
Ölmenin nesi fena
O çocuğun sabah 6 akşam 6 çalışan babası işte yaşamak
Hiç olmanın nesi beter
O çocuğun annesi işte mutfağa prangalı
Yaşamak buysa
Ölmek kimliğinin yaldızı
Tarumar et önce kendini
Çıkan bir çini bokluğu
Kunduranın altında örümcek ölüsü taşıma
Yağmur yağıyor bak
Yağmıyor gözlerimi kanatıyor bak!
Beni boş ver
Öleceksin
Çık bağır doyasıya, ben bu düzenin de
Üstünde sigara söndüreyim!
Benim handikaplarım, ah benim yaşamak önünde bozuk bağlamlara
Kara bağlamalarım
8'ine ne diyeceğim
Senin yok derdin, ölüm diyorlar sana
Oh, kıskandım boyuna
Var mı ulan, yaşamak yolunda hesap vermek gibi ona buna
