Yalnızlığının çevresini kazayakları sarmış

Erken öleceksin

Korkma

Erken bölüneceksin demişlerdi kuruntularım bana

Bak

Yalan...

Doğru çıktı

Ama yine de korkma, bölünmek dokuza

Kanlı gözlerle uyku avlamak hamca

Oysa ölmek, ebedi uyku gönlünce

Hem ölmekle bölünmek bir değil

Senle ben hiç bir değiliz

Bakma sen

Ayak seslerin kazınırken göğün tahtına

Tepinen üzerinde kitaplarının, komşu çocuğu

O çocuk iste yaşamak

Ölmenin nesi fena

O çocuğun sabah 6 akşam 6 çalışan babası işte yaşamak

Hiç olmanın nesi beter

O çocuğun annesi işte mutfağa prangalı

Yaşamak buysa

Ölmek kimliğinin yaldızı

Tarumar et önce kendini

Çıkan bir çini bokluğu

Kunduranın altında örümcek ölüsü taşıma

Yağmur yağıyor bak

Yağmıyor gözlerimi kanatıyor bak!

Beni boş ver

Öleceksin

Çık bağır doyasıya, ben bu düzenin de

Üstünde sigara söndüreyim!

Benim handikaplarım, ah benim yaşamak önünde bozuk bağlamlara

Kara bağlamalarım

8'ine ne diyeceğim

Senin yok derdin, ölüm diyorlar sana

Oh, kıskandım boyuna

Var mı ulan, yaşamak yolunda hesap vermek gibi ona buna