Olmadığın bir yer bulabilmek için çok kaçtım,

O kadar uzaklaştım ki kendimden gaibe kapıldım.

Bir türlü sığamadım bu bedene, hep sayfalara taştım,

Seni vardığım yere daima yüreğimde taşıdım.


Ruhum almış başını siktirmiş gitmiş ama sakinim.

Sıkışmış gibisin duvara, çerçeveler meskenim,

Bu aralar, şişelerce seni içmek tek teskinim.

Eskisi gibiyim ama eski benden bayağı eksiğim.


Yaşamak; bir otobüs camının, dışında akan hayat,

Beni, ruhsuz vücuduma sığdırdığım cesetlerle tart.

Kaldıramıyorum, gel beni, benden çıkart sana kat!

Bu lanet otobüsten inmem için bana bir sen şart.


Ben bir denizim, sen ise renksiz benin mavi tonu.

Renk versen de bana, uzağındayım, budur asıl konu.

Ufukta birleşiyoruz biz kimse kabul etmese de bunu,

Bırakın da mutlu bitsin, bir hikayemin de sonu.