Sosyofobik evhama, yalnız içilmiş biralar derman,
Kalabalıklara ahım var, yaşam tekilken armağan.
Sessiz bir söyleşi, dimağımdan dilerken aman,
Çoğul sesin kakafoni işkencesi, katlime ferman.
Gerçekler değildi sebep, susmak bilmez bilmişlerim,
Karnım guruldarken toplum diline çarptı hedeflerim.
Bir arpa boyunu, yirmi bir senede ancak katettim,
Dünya bir arpa kadarmış bunu yeni fark ettim.
Bu sakin ses tonunun ardına gizledim öfkemi,
Sırf anlaşılmak için etmiştim o kızgın sözleri.
İfade etmem artık kendimi, azat ettim derdimi,
Her şeye susasım vardı, bahane ettim hiçbir şeyi.
Şimdi bakabilseydim eğer, ilk çocukluk gözlerimle,
Hiçbir şeyi kafama takıp yorulmazdım izlerimle.
İyi olurdum, uğraşmazdım parçalanmış dizlerimle,
Yaraları gizlerim de yaşayamıyorum çocukluk özlemimle.
