Yarına kaldı yine en güzel baharlar,
Beklediğim tek çiçek soldu.
Yarına kaldı yine en büyük düşler,
Renkli,
Yaşamsal düşlerdi bunlar.
Hayati bir öneme sahipti,
Koparılmış,
Terk edilmiş,
Yapayalnız bırakılmış.
Küsmüş hayata,
Ve o düşler,
Bir yarına hapsedilmişti.
Öldürdüler önce düşlerimi,
Sonra beni.
Yarına kalmış en güzel düşler de terkedildi.
Silindi.
Harcandı.
Sen, sen olmaktan vazgeçsen bile,
Seni bırakmayan o güzel düşler,
Yok edildi.
Suçlusu sustu,
Katili güldü.
Düşlerimi paylaştılar kendi aralarında,
Düşlerimi gülüştüler.
Vazgeçilmesi mümkün olmayan her şeyi,
Vazgeçilebilir kıldılar.
Sonra adına "Gerçek." dediler.
Unuttular, her gerçeğin bir düş tohumu olduğunu.
Bizi düşlerimize küstürdüler.
En güzel düşler, yine yarınlara heba edildi.
Yine karanlıklar kazandı, aydınlıklar öldü.
