Ölmek için sebep çokken yapay amaçlar bulup tutunmak yaşama, gülünç gelir oldu son zamanlarda. Kalbin, için için yanıp küle dönerken sabrın sonu gelmek bilmeyen yollarında sefil oldu aklın. Bunca kötülük, bunca çirkef sarmışken etrafı, ellerini temiz tutmak, vicdanı yoksundan, merhameti eksikten geçilmezken sokaklar, "masumları" kollamak zor artık.
Kendi içine dönmek yetmez, yalnızca görmek ve bilmek ve gözünde yaş dua etmek, duyduğun öfkeyi, kırgınlığı ve kızgınlığı dindirmeye yetmez oldu. Bu dem, bu kahır sisi içinde öylece beklemek, yaşamak denen bu yolculuğun sonunu, gözdeki feri söndürdü artık.
Özür dilemek "yarından,” dünü ve bugünü affettirmez artık.