I.

 

Sadece nefes al.

İçine süzülsün ışıklar.

Karanlığı da gör.

Yarınlar bitmeyecek sanma.

Dünler bitti.

Bugünler gibi.

Yarın hala dünden hesap sormakla geçecek.

Acılar geçti sandığın anda yeniden doğar.

Peki ya ölümden doğmak?

Hangi aşklar hangi hüzünleri kovalar?

Kovalama beni.

Dur.

Orda kal.

Nefes almayı unutma.

13.11.17

 

II.

Unutuldu günler

Yalnızca göğsündeki çırpınışlar var

Bekliyorsun ölümü

Oysa hep orada duruyor

Karşılaşmamayı dilerken, vuruyor soğukluğu yüzüne her an

Yalnızlık şarkısı mı bu çalan?

Yoksulluk ya da yoksunluk mu bedenlerdeki?

 

Gecenin sonu yağmur

Yağmurun hüznü toprak

Asırlık çınarları aşan bulutların kavgası

Yarın bereket, hayat beklenti

Titriyor gözleri halkın

Almıyor akıl doğanın gücünü

‘İnsan gücü’ hiç olmadı bu kadar

Gülünç ve

Yok.

Umut;

Bırakma peşimi.

Koş.

Nefes almayı hatırlat.


23.03.2023 / 23.59