Adım söylendiğinde tüyleri diken diken olan pek çok insan gördüm. Kim bilir belki bu yazıyı okuyan sizde onlardan birisiniz. İnsanların çoğu, nedenini anlamadığım bir şekilde benden korkuyor ve beni sevmiyor. Neden benden korkuyorsunuz ki?

Oysa ben sizi çok seviyorum...


Ben demişken, kimim ben?

İnsanlara göre benim adım ölüm.

Bazı insanlar hayatın sonu olduğumu düşünür, bazıları ise yeni bir hayatın başlangıcı olduğumu...

Öyleyse ben bir bitiş miyim yoksa başlangıç mı? Bilemiyorum, belki de her ikisiyimdir...

İnsanların bana karşı duyduğu korkunun sebebi bu bilinmezlik olabilir mi?

İnsan neden bilinmezlikten korkar?

Ayrıca bu bilinmezliği yaratan ben miyim yoksa insanlar mı?


Peki ya insanların beni tanımlarken kullandıkları "hayat" nedir, kimdir?

Yoksa bu bilinmezliğin sebebi hayat mı?

İnsanlar kendince tanımlamalar yapmış, pek çok anlam yüklemiş kendisine. Açıkçası benim anladığım tek şey, bu hayat dedikleri her ne ise bunun sonlanmasına ben sebep oluyormuşum.

Öyleyse neden bazı insanlar hayatlarına son veriyor? Burda suçlanması gereken ben miyim, yoksa hayat mı? Şayet benim suçumsa buna nasıl sebep oluyorum? Bilmiyorum...


Oysa ben, siz insanları çok severim.Her fırsatta bir başka insana sarılırım sevgiyle. Ne yazık ki sarıldığım herkes hareket etmeyi bırakıyor.Bitkiler ve hayvanlar bile beni sevmiyor, dokunduğum zaman insanlar gibi solup gidiyorlar... Yoksa bu duruma sebep olan ben miyim?


Ama ben... sadece onlara sevgimi göstermek istiyordum. Bu durumda sevgiyle dokunduğum her şeyin solmasına ben mi sebep oluyorum? Ama ben sevmeyi bırakamam ki, ben sevgiye bağımlıyım...