Ona;
Neden?
Neden ben? Neden bunca sevgisizlik varken ben seni sevmekle görevliyim? Sana söylemiştim, bu dünyada herkesin bir vazifesi var seninki beni mutlu etmek diye. Benimkiyse seni sevmekmiş. Bunu henüz anladım. Çünkü fark ettim ki senden başka bir şey düşünemiyorum ve artık bu sevginin karşılık bulmasına çok ihtiyacım var. Sana olan sevgime mesafenin engel olması acı verici. Mesafenin sevgiye engel olması kulağa çok alelade geliyor biliyorum. Ama bizim aramızda aşılamayacak kadar uzun yollar yok ki. Ben sana pek tabii gelebilirim. Fiili olarak yanında olabilirim. Sana sarılabilirim, sarıldım da. Kalbinin atışını hissettim. Sonrası... Sonrası müphem. Çünkü sen benim için ne kadar varsan ve gerçeksen ben senin için o kadar yokum. Neden? Şarkının da dediği gibi, "Seni sevmek en büyük ceza," mı?
Utanıyorum. Bana bahşedilen en büyük hediyeyi sorguladığım için utanıyorum. Bir nedeni olmamalı. Sevmenin de sevilmenin de nedeni olmamalı.
Okuyana;
Yollar yakın kalpler uzaksa, nasıl kavuşacak insan?
"Vazoya çiçek koydum
Mum yaktım,
Işıkları söndürüp
Resmine baktım,
Gözlerine esir ettin
Tepeden tırnağımı
Al dedim
Bir yer duydu, bir gök duydu, su duydu,
Sen duymadın..."
