Öncen ve sonran arasında bir hikmet buldum
denk gelmeseydik bir noktada
aklıma esmezdi doğmak
dizlerinde yaşamış en deli kuşağım
geçirme başımdan kışları
zilli baharları
bir akşamüstü yaşayacağım hepsini birden
vardığım tüm yollar mevsim kapıların
zillerden bıkmak nedir kitap yazacaksın
ellerin bulaşık
saatlerin ters
alelade tüm aşklar gibi acele etmeyiversin ayaklar
hayatın bağcıklarına takılı vermek yatar kahkahalarının sonunda
sürünmem için ne gelir elinden daha
viyadükler dibi görürse alemlerde
fırsat ya ben de Ademim derim
en az onun kadar yalın ve başlangıç
Ve her daim yasağa hazır
bilerek tutunduğum dallar o dallar
haberdar kıymıkları benden
nasıl bir işkence bir adım ziyaden
nasıl anlatayım yoklukla bunu
verin kuşları ellerimde ne kaldıysa
obrukları
yerin yedi kat altını
cehennemi de katarak çabuklaşır yaralarım
tüm bu karanlık yönergelerde
kuyular vardır ışığını düşürdüğün
bütün gebelerin dilinde meşhurlaşır işte o kuyular
muhakkak da meşrulaşır
Ve şirk karışmış düşkünlüğüm
dişlerim sıkışsın yalanlar dersem
hiç abartmışlığım varsa başa dönmeyi hak etmişimdir
öncen ve sonran arasında çok kez yanacağımdır
bir noktada daha karşılaşmazsak eğer.
