Kimin geldiğini anlayamadığım buluşmalarım oldu benim.
En çokta böylesi zamanlarda çekildim içime
tutundum ve ateşe verdim tenimi...
İnanılmış her şeyden bir parça koparıp gittiğim adamlarım oldu, herkesten sakladığım kadın hallerim...
Kimselerden saklamadım kimliğimi ve herkeste mülteci oluşumu.
Ardıma düşenlere de söyledim mekansız seyyahlığımı
kandırmadım...
olanca hali ile serdim kendimi.
Sarı oda ışıklarında puslu bir aynada
az geriye çekilsem düştü düşecek bir ifade ile yakalandım sana
çoktan bırakmıştım oysa gülen yüzünü kehribar bir akşamda
habersiz gittim sandın
oysa sesi çıkmadı sana kalan parçamın...
Arkam sıra
sevdiklerin...
yarım ya da geç kalmışlığın...
özlemden çıldırdığın...
yeniden tanıdıkların...
ezberini bozdukların... çok ten olmuştur elbet...
ama hep bir yerinde izi kalır
birbirinden geçenlerin...
