İnsanlar ümitsiz
İnsanlar bıkkın
Baygın bakışlarıyla yürüyorlar sokaklarda.
Kimileri gülümsüyor
Kimileri koşturarak geçiyor önümden.
En çokta çocuklar
En çokta onlar gülümsüyor.
Küçük adımlarıyla paytak paytak yürürken
Dünyanın farkında değiller belki de
Belki de farkındalar
Ama hiçbir karanlık
Hiçbir kötülük
Neşelerini esir alamamıştır belki de.
Neşe!
Ne çabuk esir ediyoruz
Bir elimizin parmaklarını geçmicek olumlu şeyleri
Ne cümle ama!
Ne demek bir elimizin parmaklarını geçmez?
Hayali ellerimizi de saysak
Olmadı, çocuklarla birleşelim
Biraz daha çoğaldı sanki
Yine mi olmadı
Kadınlarla birleşelim
Yine mi olmadı!
Hepimiz birleşelim
Olmadı mı?
Çok mu genele gittim?
O zaman sende elini uzat
Biraz daha çoğalalım
Sonra biraz daha ve biraz daha
Unuttuğumuz neşeler ile yok edelim şu karanlığı
Yeniden var edelim aydınlığı
Uzat elini, uzat öfkeni, uzat neşeni
Büyüt mücadeleni.
