Evime dönerken 2 tane de karnı tok tutacak ekmek alacaktım. Unuttum. Dönüşüm çetrefilli olmanın çok da ötesindeydi. Hiçbir anlamı yoktu. Yolumun üzerindeki her çiçeğe dikkat dağıtmaktan ne ekmek aklıma geldi ne de onlar. Üstelik üzerime yapıştırıp çıktığım süslerim oralara buralara dağılıp dökülmüşler. Eve yalnız geldiğimde fark ettim. Korkulacak bir şey yoktu. Yeniden süslerimle var olabilirdik. Ama bu sefer ya gören olmazsa ya o da olmazsa. Anlaşılan bugün yine dönmüşüm dolanmışım aranmışım hiçbir yerde bulamamışım.
Bıraktığım yerleri ziyan etmişim, gelinebilecek bütün yerleri kollayıp gözetlemişim. Bunları yaparken bir de ormana girmiş orada kaybolmuşum. Çok da önemi kalmamış oldu bir kahvenin hatırı.
