Bahçe koruyan

Çocuk taşlayan amcalar

Tek değil 

Çok derdi var dalların

Bizi göğe taşıyan ağaçları kırdılar

Meyve değildi sakındığınız

Söyleyin

Yeşildi deyin

Söyleyin

Söyleyin ben de söyleyeyim

Yeşil için çok savaştım diyeyim

Canımı koydum ortaya

Canım pahasına

Sonra canımdan oldum

Ben ve ağaçlar 

Canımızdan olduk


Orta bahçede bir yeşil ağaç

Nasıl uzun

Nasıl genç

“Dokunsan kızar ağacı”

Cahit dikmişti hatırlarsınız

Önünde güvercinler

Tavuklar

Yedi verenler

Gölgesinde 

Saç kesilir

Top oynanır

Ekmek pişirilir

Et ne görülür ne duyulur bir şeydir

‘Kızar Ağacı’

Yüz otuz senedir izler bizi

Yaşlandıkça 

Çeker durur yerde dallarını


Sizler, 

Bahçe koruyan

Çocuk taşlayan 

Hanımlar 

Beyler

Söküğünü sırtında taşıyor bugün 


Başka bir evde 

Başka bir ağaç

Ölmek için dua ediyor


(Cahit Hoca’nın Kavak Ağacına)