Hep kenara attı bu dünya beni
Neden ötelendiğimi söylemedi bana
Gecelerde kayboldu aklım
Yatağımda uyudum yokluğun ortasında uyandım her bir gün
Gökyüzüyle küstüm aram açıldı yıldızlarla
Problem yoktu aramızda hatırlattıkları harici
Yeterdi verdikleri arkası boş umutların yükü
Aklım başımdayken taşıyamam onların ağırlığını
Geçen zamana inat yaşamak hiç ders almamış gibi
İlacıydı bazen sancıların hiç olmak
Ya da en çok ben doluymuşum gibi yaşamak bazen
Neyle dolu olduğunu çoğu merak etmez zaten
