kendimi mutsuz hissediyorum,

son

zamanlarda.

yağmurda unutulmuş çamaşır gibi biraz da.

şükretmek güzel şey.

çok şükür.

bütün gece sevişmiş gibi yorgunum.

kafamın içinde koşan atlar ile uyandım bu sabah.

yatak, halen uyuyordu.

çok şey düşünüyorum,

hiçbir şey.

kimi ne kadar sevdim bilmiyorum ama Dostoyevski dedem olabilirdi.

çekirgeleri yakalamak hiç kolay olmadı benim için,

her defasında karıncaları topladığım yerden gittim.

dünya güzel bir yerdi,

çok yalancıydım.

adımlarımı saydım.

geçtiğim tüm yollarda su birikintisiydim.

bin doğrum vardı, bir doğrum ile değişti.

iki elin birbirine değerken çıkarmış olduğu sesi özledim.

babam kışın üşürdü,

annem her yaz, ölürdü bir kez daha.

yaşarken

sevildiğini hissedebilmek güzel şey

ne kadar hissedebildiği düşünmek hiç.

yarınları cebinde taşıyamazsın dedim,

sabah kalktım; cebimi mandalina kabukları ile doldurdum.

bunu neden yaptım, hiçbir fikrim yok.

tırnaklarımın hepsini yedim,

işaretlerini kullanamıyorum.

ne zaman sonra, bugün üşüdüm.

hava güzeldi aslında,

her şeyi çirkinleştiren hep ben gibi.




derdimi anlatacak kadar küfür öğrenemedim henüz.

kemiklerim sıkılıyor, etimden.

ruhumdan.

bütün olanların adına bir isim veremiyorum

her şeyin bir ismi var.

gidip tüm fikirlerimin ve düşüncelerimin üzerine sigara söndürmek istiyorum şu an.

sev

beni.

yeri değilse

zamanı.