önce gözlerini gördüm
sonra ellerin eşlik etti yalnızlığıma
sonra şarkıların ilişti sessizliğime
ben seni kafamda dansa kaldırırken
sen beni uykularımdan öptün
gerçekliğini reddederken ben
uyandığımda hala ordaydın
nerden bilecektim
ben yalnızlığımla büyüdüm
yalnızlığımı büyüttüm
kendime bile yer kalmadı sanarken
sen geldin
karanlığımı bile sevdin
içimde yıllardır ağlayan çocuk
onunla barıştırdın beni
şimdi mutluluktan ağlıyoruz beraber
ama nihayet uyuyabiliyorum
geçmişimi affedemezken ben
farketmedim sana doğru sürüklendiğimi
sana gelen yol uzundu
sana gelen yol zorluydu
daha yorgunluğumu üstümden atmadan
daha bir nefes soluklanmadan
sana koşuyorum
seninle koşuyorum
söz veriyorum
gelebileceğim en hızlı şekilde geldim
seni çığlık çığlığa seviyorum
öyle bir cümbüşle geldin bana
